เด็กวัยรุ่นพยายามฝึกฝนการเล่นในกีฬาพารวย

เมื่อเด็กสาวเล่นในการแข่งขันกีฬาพารวยครั้งแรกได้ค้นพบบางสิ่งที่มนุษย์ทั่วไปส่วนใหญ่อาจจะรู้อยู่แล้วนั่นก็คือการดูลูกของคุณเล่นกีฬาเป็นเรื่องสนุกพอ ๆ กับการเล่นด้วยตัวเอง เนื่องจากได้ศึกษาการมีส่วนร่วมกับการเล่นและเกมจึงคาดเดาได้อย่างมั่นใจว่าเหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น เนื่องจากเป็นความลับที่เปิดเผยจึงไม่ถือว่าเป็นการแก้ไขที่ตรงกัน

เราสามารถได้รับความเพลิดเพลินอย่างมากจากการเป็นผู้ชมกีฬาด้วยเหตุผลบางประการที่เราชอบในนิยายในหนังสือและในภาพยนตร์: ทักษะพิเศษของเรา สำหรับการเลียนแบบทำให้เรานำมุมมองภายในสถานการณ์ที่เรากำลังสังเกตและคิดและรู้สึกจากมุมมองนั้น

บ่อยครั้งที่เราถูกดึงเข้าไปในเกมและเรื่องราวโดยการระบุตัวตนของเรากับผู้เล่นหรือตัวละคร ที่น่าสังเกตคือคนที่มีส่วนร่วมอย่างมากในลักษณะนี้เกือบจะรู้สึกถึงอันตรายและชัยชนะและความผิดหวังที่ฮีโร่ของเรื่อง (หรือเกม) ประสบในฐานะของเขาเอง การระบุตัวตนแบบนี้มีพลังมากเป็นพิเศษเมื่อฮีโร่ตัวใดตัวหนึ่งมีจูเนียร์ตัวน้อย

แต่เราสามารถเห็นสิ่งเดียวกันในหมู่แฟนกีฬาโดยทั่วไปคือพวกเขายึดความสำเร็จและความล้มเหลวของทีมเหย้ามาเป็นของตัวเอง (เพียงแค่ฟังว่าผู้คนพูดว่า “เรานำหน้า 6-3”)

ในฐานะคนที่ชอบดูกีฬา – ไม่ว่าลูกจะอยู่ข้างนอกหรือไม่ – ตอนนี้ต้องบอกคุณว่าสิ่งที่ต้องการไม่เป็นความจริง ผู้ชมกีฬาเป็นตัวอย่างที่ดีเยี่ยมของสิ่งที่เรียกว่า “ตรรกะของความบันเทิง” โดยคำนี้อ้างถึงความจริงที่ว่าในหลาย ๆ ด้าน